Jacob, by him mother's counsel, obtaineth his father's blessing instead of Esau. And by her is advised to fly to his uncle Laban.

[1] Senuit autem Isaac, et caligaverunt oculi ejus, et videre non poterat: vocavitque Esau filium suum majorem, et dixit ei: Fili mi? Cui respondit: Adsum. [2] Cui pater: Vides, inquit, quod senuerim, et ignorem diem mortis meae. [3] Sume arma tua, pharetram, et arcum, et egredere foras: cumque venatu aliquid apprehenderis, [4] fac mihi inde pulmentum sicut velle me nosti, et affer ut comedam: et benedicat tibi anima mea antequam moriar. [5] Quod cum audisset Rebecca, et ille abiisset in agrum ut jussionem patris impleret,

[6] dixit filio suo Jacob: Audivi patrem tuum loquentem cum Esau fratre tuo, et dicentem ei: [7] Affer mihi de venatione tua, et fac cibos ut comedam, et benedicam tibi coram Domino antequam moriar. [8] Nunc ergo, fili mi, acquiesce consiliis meis: [9] et pergens ad gregem, affer mihi duos haedos optimos, ut faciam ex eis escas patri tuo, quibus libenter vescitur: [10] quas cum intuleris, et comederit, benedicat tibi priusquam moriatur.

[11] Cui ille respondit: Nosti quod Esau frater meus homo pilosus sit, et ego lenis: [12] si attrectaverit me pater meus, et senserit, timeo ne putet me sibi voluisse illudere, et inducam super me maledictionem pro benedictione. [13] Ad quem mater: In me sit, ait, ista maledictio, fili mi: tantum audi vocem meam, et pergens, affer quae dixi. [14] Abiit, et attulit, deditque matri. Paravit illa cibos, sicut velle noverat patrem illius. [15] Et vestibus Esau valde bonis, quas apud se habebat domi, induit eum:

[16] pelliculasque haedorum circumdedit manibus, et colli nuda protexit: [17] deditque pulmentum, et panes, quos coxerat, tradidit. [18] Quibus illatis, dixit: Pater mi? At ille respondit: Audio. Quis es tu, fili mi? [19] Dixitque Jacob: Ego sum primogenitus tuus Esau: feci sicut praecepisti mihi: surge, sede, et comede de venatione mea, ut benedicat mihi anima tua. [20] Rursumque Isaac ad filium suum: Quomodo, inquit, tam cito invenire potuisti, fili mi? Qui respondit: Voluntas Dei fuit ut cito occurreret mihi quod volebam.

[21] Dixitque Isaac: Accede huc, ut tangam te, fili mi, et probem utrum tu sis filius meus Esau, an non. [22] Accessit ille ad patrem, et palpato eo, dixit Isaac: Vox quidem, vox Jacob est: sed manus, manus sunt Esau. [23] Et non cognovit eum, quia pilosae manus similitudinem majoris expresserant. Benedicens ergo illi, [24] ait: Tu es filius meus Esau? Respondit: Ego sum. [25] At ille: Affer mihi, inquit, cibos de venatione tua, fili mi, ut benedicat tibi anima mea. Quos cum oblatos comedisset, obtulit ei etiam vinum. Quo hausto,

[26] dixit ad eum: Accede ad me, et da mihi osculum, fili mi. [27] Accessit, et osculatus est eum. Statimque ut sensit vestimentorum illius fragrantiam, benedicens illi, ait: Ecce odor filii mei sicut odor agri pleni, cui benedixit Dominus. [28] Det tibi Deus de rore caeli et de pinguedine terrae abundantiam frumenti et vini. [29] Et serviant tibi populi, et adorent te tribus: esto dominus fratrum tuorum, et incurventur ante te filii matris tuae: qui maledixerit tibi, sit ille maledictus, et qui benedixerit tibi, benedictionibus repleatur. [30] Vix Isaac sermonem impleverat, et egresso Jacob foras, venit Esau,

[31] coctosque de venatione cibos intulit patri, dicens: Surge, pater mi, et comede de venatione filii tui, ut benedicat mihi anima tua. [32] Dixitque illi Isaac: Quis enim es tu? Qui respondit: Ego sum filius tuus primogenitus Esau. [33] Expavit Isaac stupore vehementi: et ultra quam credi potest admirans, ait: Quis igitur ille est qui dudum captam venationem attulit mihi, et comedi ex omnibus priusquam tu venires; benedixique ei, et erit benedictus? [34] Auditis Esau sermonibus patris, irrugiit clamore magno: et consternatus, ait: Benedic etiam et mihi, pater mi. [35] Qui ait: Venit germanus tuus fraudulenter, et accepit benedictionem tuam.

[36] At ille subjunxit: Juste vocatum est nomen ejus Jacob: supplantavit enim me en altera vice: primogenita mea ante tulit, et nunc secundo surripuit benedictionem meam. Rursumque ad patrem: Numquid non reservasti, ait, et mihi benedictionem? [37] Respondit Isaac: Dominum tuum illum constitui, et omnes fratres ejus servituti illius subjugavi; frumento et vino stabilivi eum: et tibi post haec, fili mi, ultra quid faciam? [38] Cui Esau: Num unam, inquit, tantum benedictionem habes, pater? mihi quoque obsecro ut benedicas. Cumque ejulatu magno fleret, [39] motus Isaac, dixit ad eum: In pinguedine terrae, et in rore caeli desuper, [40] erit benedictio tua. Vives in gladio, et fratri tuo servies: tempusque veniet, cum excutias et solvas jugum ejus de cervicibus tuis.

[41] Oderat ergo semper Esau Jacob pro benedictione qua benedixerat ei pater: dixitque in corde suo: Venient dies luctus patris mei, et occidam Jacob fratrem meum. [42] Nuntiata sunt haec Rebeccae: quae mittens et vocans Jacob filium suum, dixit ad eum: Ecce Esau frater tuus minatur ut occidat te. [43] Nunc ergo, fili mi, audi vocem meam, et consurgens fuge ad Laban fratrem meum in Haran: [44] habitabisque cum eo dies paucos, donec requiescat furor fratris tui, [45] et cesset indignatio ejus, obliviscaturque eorum quae fecisti in eum: postea mittam, et adducam te inde huc: cur utroque orbabor filio in uno die?

[46] Dixitque Rebecca ad Isaac: Taedet me vitae meae propter filias Heth: si acceperit Jacob uxorem de stirpe hujus terrae, nolo vivere.