Joseph interpreteth the two dreams of Pharao: he is made ruler over all Egypt.
[1] Post duos annos vidit Pharao somnium. Putabat se stare super fluvium,
[2] de quo ascendebant septem boves, pulchrae et crassae nimis : et pascebantur in locis palustribus.
[3] Aliae quoque septem emergebant de flumine, foedae confectaeque macie : et pascebantur in ipsa amnis ripa in locis virentibus :
[4] devoraveruntque eas, quarum mira species et habitudo corporum erat. Expergefactus Pharao,
[5] rursum dormivit, et vidit alterum somnium : septem spicae pullulabant in culmo uno plenae atque formosae :
[6] aliae quoque totidem spicae tenues, et percussae uredine oriebantur,
[7] devorantes omnium priorum pulchritudinem. Evigilans Pharao post quietem,
[8] et facto mane, pavore perterritus, misit ad omnes conjectores Aegypti, cunctosque sapientes, et accersitis narravit somnium, nec erat qui interpretaretur.
[9] Tunc demum reminiscens pincernarum magister, ait : Confiteor peccatum meum :
[10] iratus rex servis suis, me et magistrum pistorum retrudi jussit in carcerem principis militum :
[11] ubi una nocte uterque vidimus somnium praesagum futurorum.
[12] Erat ibi puer hebraeus, ejusdem ducis militum famulus : cui narrantes somnia,
[13] audivimus quidquid postea rei probavit eventus; ego enim redditus sum officio meo, et ille suspensus est in cruce.
[14] Protinus ad regis imperium eductum de carcere Joseph totonderunt : ac veste mutata obtulerunt ei.
[15] Cui ille ait : Vidi somnia, nec est qui edisserat : quae audivi te sapientissime conjicere.
[16] Respondit Joseph : Absque me Deus respondebit prospera Pharaoni.
[17] Narravit ergo Pharao quod viderat : Putabam me stare super ripam fluminis,
[18] et septem boves de amne conscendere, pulchras nimis, et obesis carnibus : quae in pastu paludis virecta carpebant.
[19] Et ecce, has sequebantur aliae septem boves, in tantum deformes et macilentae, ut numquam tales in terra Aegypti viderim :
[20] quae, devoratis et consumptis prioribus,
[21] nullum saturitatis dedere vestigium : sed simili macie et squalore torpebant. Evigilans, rursus sopore depressus,
[22] vidi somnium. Septem spicae pullulabant in culmo uno plenae atque pulcherrimae.
[23] Aliae quoque septem tenues et percussae uredine, oriebantur e stipula :
[24] quae priorum pulchritudinem devoraverunt. Narravi conjectoribus somnium, et nemo est qui edisserat.
[25] Respondit Joseph : Somnium regis unum est : quae facturus est Deus, ostendit Pharaoni.
[26] Septem boves pulchrae, et septem spicae plenae, septem ubertatis anni sunt : eamdemque vim somnii comprehendunt.
[27] Septem quoque boves tenues atque macilentae, quae ascenderunt post eas, et septem spicae tenues, et vento urente percussae, septem anni venturae sunt famis.
[28] Qui hoc ordine complebuntur :
[29] ecce septem anni venient fertilitatis magnae in universa terra Aegypti,
[30] quos sequentur septem anni alii tantae sterilitatis, ut oblivioni tradatur cuncta retro abundantia : consumptura est enim fames omnem terram,
[31] et ubertatis magnitudinem perditura est inopiae magnitudo.
[32] Quod autem vidisti secundo ad eamdem rem pertinens somnium : firmitatis indicium est, eo quod fiat sermo Dei, et velocius impleatur.
[33] Nunc ergo provideat rex virum sapientem et industrium, et praeficiat eum terrae Aegypti :
[34] qui constituat praepositos per cunctas regiones : et quintam partem fructuum per septem annos fertilitatis,
[35] qui jam nunc futuri sunt, congreget in horrea : et omne frumentum sub Pharaonis potestate condatur, serveturque in urbibus.
[36] Et praeparetur futurae septem annorum fami, quae oppressura est Aegyptum, et non consumetur terra inopia.
[37] Placuit Pharaoni consilium et cunctis ministris ejus :
[38] locutusque est ad eos : Num invenire poterimus talem virum, qui spiritu Dei plenus sit?
[39] Dixit ergo ad Joseph : Quia ostendit tibi Deus omnia quae locutus es, numquid sapientiorem et consimilem tui invenire potero?
[40] Tu eris super domum meam, et ad tui oris imperium cunctus populus obediet : uno tantum regni solio te praecedam.
[41] Dixitque rursus Pharao ad Joseph : Ecce, constitui te super universam terram Aegypti.
[42] Tulitque annulum de manu sua, et dedit eum in manu ejus : vestivitque eum stola byssina, et collo torquem auream circumposuit.
[43] Fecitque eum ascendere super currum suum secundum, clamante praecone, ut omnes coram eo genu flecterent, et praepositum esse scirent universae terrae Aegypti.
[44] Dixit quoque rex ad Joseph : Ego sum Pharao : absque tuo imperio non movebit quisquam manum aut pedem in omni terra Aegypti.
[45] Vertitque nomen ejus, et vocavit eum, lingua aegyptiaca, Salvatorem mundi. Deditque illi uxorem Aseneth filiam Putiphare sacerdotis Heliopoleos. Egressus est itaque Joseph ad terram Aegypti
[46] ( triginta autem annorum erat quando stetit in conspectu regis Pharaonis), et circuivit omnes regiones Aegypti.
[47] Venitque fertilitas septem annorum : et in manipulos redactae segetes congregatae sunt in horrea Aegypti.
[48] Omnis etiam frugum abundantia in singulis urbibus condita est.
[49] Tantaque fuit abundantia tritici, ut arenae maris coaequaretur, et copia mensuram excederet.
[50] Nati sunt autem Joseph filii duo antequam veniret fames : quos peperit ei Aseneth filia Putiphare sacerdotis Heliopoleos.
[51] Vocavitque nomen primogeniti Manasses, dicens : Oblivisci me fecit Deus omnium laborum meorum, et domus patris mei.
[52] Nomen quoque secundi appellavit Ephraim, dicens : Crescere me fecit Deus in terra paupertatis meae.
[53] Igitur transactis septem ubertatis annis, qui fuerant in Aegypto,
[54] coeperunt venire septem anni inopiae, quos praedixerat Joseph : et in universo orbe fames praevaluit, in cuncta autem terra Aegypti panis erat.
[55] Qua esuriente, clamavit populus ad Pharaonem, alimenta petens. Quibus ille respondit : Ite ad Joseph : et quidquid ipse vobis dixerit, facite.
[56] Crescebat autem quotidie fames in omni terra : aperuitque Joseph universa horrea, et vendebat Aegyptiis : nam et illos oppresserat fames.
[57] Omnesque provinciae veniebant in Aegyptum, ut emerent escas, et malum inopiae temperarent.
|