David, after giving his last charge to Solomon, dieth. Adonias is put to death: Abiathar is banished: Joab and Semei are slain.

[1] Appropinquaverunt autem dies David ut moreretur, praecepitque Salomoni filio suo, dicens : [2] Ego ingredior viam universae terrae : confortare, et esto vir : [3] et observa custodias Domini Dei tui, ut ambules in viis ejus, ut custodias caeremonias ejus, et praecepta ejus, et judicia, et testimonia, sicut scriptum est in lege Moysi : ut intelligas universa quae facis, et quocumque te verteris : [4] ut confirmet Dominus sermones suos, quos locutus est de me, dicens : Si custodierint filii tui vias suas, et ambulaverint coram me in veritate, in omni corde suo, et in omni anima sua, non auferetur tibi vir de solio Israel. [5] Tu quoque nosti quae fecerit mihi Joab filius Sarviae, quae fecerit duobus principibus exercitus Israel, Abner filio Ner, et Amasae filio Jether : quos occidit, et effudit sanguinem belli in pace, et posuit cruorem praelii in balteo suo, qui erat circa lumbos ejus, et in calceamento suo, quod erat in pedibus ejus.

[6] Facies ergo juxta sapientiam tuam, et non deduces canitiem ejus pacifice ad inferos. [7] Sed et filiis Berzellai Galaaditis reddes gratiam, eruntque comedentes in mensa tua : occurrerunt enim mihi quando fugiebam a facie Absalom fratris tui. [8] Habes quoque apud te Semei filium Gera filii Jemini de Bahurim, qui maledixit mihi maledictione pessima, quando ibam ad castra : sed quia descendit mihi in occursum cum transirem Jordanem, et juravi ei per Dominum, dicens : Non te interficiam gladio : [9] tu noli pati eum esse innoxium. Vir autem sapiens es, ut scias quae facies ei, deducesque canos ejus cum sanguine ad inferos. [10] Dormivit igitur David cum patribus suis, et sepultus est in civitate David.

[11] Dies autem, quibus regnavit David super Israel, quadraginta anni sunt : in Hebron regnavit septem annis : in Jerusalem, triginta tribus. [12] Salomon autem sedit super thronum David patris sui, et firmatum est regnum ejus nimis. [13] Et ingressus est Adonias filius Haggith ad Bethsabee matrem Salomonis. Quae dixit ei : Pacificusne est ingressus tuus? Qui respondit : Pacificus. [14] Addiditque : Sermo mihi est ad te. Cui ait : Loquere. Et ille : [15] Tu, inquit, nosti, quia meum erat regnum, et me praeposuerat omnis Israel sibi in regem : sed translatum est regnum, et factum est fratris mei : a Domino enim constitutum est ei.

[16] Nunc ergo petitionem unam precor a te : ne confundas faciem meam. Quae dixit ad eum : Loquere. [17] Et ille ait : Precor ut dicas Salomoni regi ( neque enim negare tibi quidquam potest) ut det mihi Abisag Sunamitidem uxorem. [18] Et ait Bethsabee : Bene, ego loquar pro te regi. [19] Venit ergo Bethsabee ad regem Salomonem, ut loqueretur ei pro Adonia : et surrexit rex in occursum ejus, adoravitque eam, et sedit super thronum suum : positusque est thronus matri regis, quae sedit ad dexteram ejus. [20] Dixitque ei : Petitionem unam parvulam ego deprecor a te, ne confundas faciem meam. Et dixit ei rex : Pete, mater mea : neque enim fas est ut avertam faciem tuam.

[21] Quae ait : Detur Abisag Sunamitis Adoniae fratri tuo uxor. [22] Responditque rex Salomon, et dixit matri suae : Quare postulas Abisag Sunamitidem Adoniae? Postula ei et regnum : ipse est enim frater meus major me, et habet Abiathar sacerdotem, et Joab filium Sarviae. [23] Juravit itaque rex Salomon per Dominum, dicens : Haec faciat mihi Deus, et haec addat, quia contra animam suam locutus est Adonias verbum hoc. [24] Et nunc vivit Dominus, qui firmavit me, et collocavit me super solium David patris mei, et qui fecit mihi domum, sicut locutus est, quia hodie occidetur Adonias. [25] Misitque rex Salomon per manum Banaiae filii Jojadae, qui interfecit eum, et mortuus est.

[26] Abiathar quoque sacerdoti dixit rex : Vade in Anathoth ad agrum tuum, equidem vir mortis es : sed hodie te non interficiam, quia portasti arcam Domini Dei coram David patre meo, et sustinuisti laborem in omnibus in quibus laboravit pater meus. [27] Ejecit ergo Salomon Abiathar, ut non esset sacerdos Domini, ut impleretur sermo Domini, quem locutus est super domum Heli in Silo. [28] Venit autem nuntius ad Joab, quod Joab declinasset post Adoniam, et post Salomonem non declinasset : fugit ergo Joab in tabernaculum Domini, et apprehendit cornu altaris. [29] Nuntiatumque est regi Salomoni quod fugisset Joab in tabernaculum Domini, et esset juxta altare : misitque Salomon Banaiam, filium Jojadae, dicens : Vade, interfice eum. [30] Et venit Banaias ad tabernaculum Domini, et dixit ei : Haec dicit rex : Egredere. Qui ait : Non egrediar, sed hic moriar. Renuntiavit Banaias regi sermonem, dicens : Haec locutus est Joab, et haec respondit mihi.

[31] Dixitque ei rex : Fac sicut locutus est : et interfice eum, et sepeli, et amovebis sanguinem innocentem, qui effusus est a Joab, a me, et a domo patris mei. [32] Et reddet Dominus sanguinem ejus super caput ejus, quia interfecit duos viros justos, melioresque se : et occidit eos gladio, patre meo David ignorante, Abner filium Ner principem militiae Israel, et Amasam filium Jether principem exercitus Juda : [33] et revertetur sanguis illorum in caput Joab, et in caput seminis ejus in sempiternum. David autem et semini ejus, et domui, et throno illius, sit pax usque in aeternum a Domino. [34] Ascendit itaque Banaias filius Jojadae, et aggressus eum interfecit : sepultusque est in domo sua in deserto. [35] Et constituit rex Banaiam filium Jojadae pro eo super exercitum, et Sadoc sacerdotem posuit pro Abiathar.

[36] Misit quoque rex, et vocavit Semei, dixitque ei : Aedifica tibi domum in Jerusalem, et habita ibi : et non egredieris inde huc atque illuc. [37] Quacumque autem die egressus fueris, et transieris torrentem Cedron, scito te interficiendum : sanguis tuus erit super caput tuum. [38] Dixitque Semei regi : Bonus sermo : sicut locutus est dominus meus rex, sic faciet servus tuus. Habitavit itaque in Semei in Jerusalem diebus multis. [39] Factum est autem post annos tres ut fugerent servi Semei ad Achis filium Maacha regem Geth : nuntiatumque est Semei quod servi ejus issent in Geth. [40] Et surrexit Semei, et stravit asinum suum : ivitque ad Achis in Geth ad requirendum servos suos, et adduxit eos de Geth.

[41] Nuntiatum est autem Salomoni quod isset Semei in Geth de Jerusalem, et rediisset. [42] Et mittens vocavit eum, dixitque illi : Nonne testificatus sum tibi per Dominum, et praedixi tibi : Quacumque die egressus, ieris huc et illuc, scito te esse moriturum : et respondisti mihi : Bonus sermo, quem audivi? [43] Quare ergo non custodisti jusjurandum Domini, et praeceptum quod praeceperam tibi? [44] Dixitque rex ad Semei : Tu nosti omne malum cujus tibi conscium est cor tuum, quod fecisti David patri meo : reddidit Dominus malitiam tuam in caput tuum. [45] Et rex Salomon benedictus, et thronus David erit stabilis coram Domino usque in sempiternum.

[46] Jussit itaque rex Banaiae filio Jojadae, qui egressus, percussit eum, et mortuus est.