Under the parable of a boiling pot is shewn the utter destruction of Jerusalem: for which the Jews at Babylon shall not dare to mourn.
[1] Et factum est verbum Domini ad me in anno nono, in mense decimo, decima die mensis, dicens :
[2] Fili hominis, scribe tibi nomen diei hujus, in qua confirmatus est rex Babylonis adversum Jerusalem hodie.
[3] Et dices per proverbium ad domum irritatricem parabolam, et loqueris ad eos : Haec dicit Dominus Deus : Pone ollam; pone, inquam, et mitte in eam aquam.
[4] Congere frusta ejus in eam, omnem partem bonam, femur et armum, electa et ossibus plena.
[5] Pinguissimum pecus assume, compone quoque strues ossium sub ea : efferbuit coctio ejus, et discocta sunt ossa illius in medio ejus.
[6] Propterea haec dicit Dominus Deus : Vae civitati sanguinum, ollae cujus rubigo in ea est, et rubigo ejus non exivit de ea! Per partes et per partes suas ejice eam : non cecidit super eam sors.
[7] Sanguis enim ejus in medio ejus est, super limpidissimam petram effudit illum : et effudit illum super terram, et possit operiri pulvere.
[8] Ut superinducerem indignationem meam, et vindicta ulciscerer, dedi sanguinem ejus super petram limpidissimam, ne operiretur.
[9] Propterea haec dicit Dominus Deus : Vae civitati sanguinum, cujus ego grandem faciam pyram!
[10] Congere ossa, quae igne succendam : consumentur carnes, et coquetur universa compositio, et ossa tabescent.
[11] Pone quoque eam super prunas vacuam, ut incalescat, et liquefiat aes ejus, et confletur in medio ejus inquinamentum ejus, et consumatur rubigo ejus.
[12] Multo labore sudatum est, et non exivit de ea nimia rubigo ejus, neque per ignem.
[13] Immunditia tua execrabilis, quia mundare te volui, et non es mundata a sordibus tuis : sed nec mundaberis prius, donec quiescere faciam indignationem meam in te.
[14] Ego Dominus locutus sum : veniet, et faciam : non transeam, nec parcam, nec placabor : juxta vias tuas, et juxta adinventiones tuas judicabo te, dicit Dominus.
[15] Et factum est verbum Domini ad me, dicens :
[16] Fili hominis, ecce ego tollo a te desiderabile oculorum tuorum in plaga : et non planges, neque plorabis, neque fluent lacrimae tuae.
[17] Ingemisce tacens : mortuorum luctum non facies : corona tua circumligata sit tibi, et calceamenta tua erunt in pedibus tuis : nec amictu ora velabis, nec cibos lugentium comedes.
[18] Locutus sum ergo ad populum mane, et mortua est uxor mea vespere : fecique mane sicut praeceperat mihi.
[19] Et dixit ad me populus : Quare non indicas nobis quid ista significent quae tu facis?
[20] Et dixi ad eos : Sermo Domini factus est ad me, dicens :
[21] Loquere domui Israel : Haec dicit Dominus Deus : Ecce ego polluam sanctuarium meum, superbiam imperii vestri, et desiderabile oculorum vestrorum, et super quo pavet anima vestra : filii vestri, et filiae vestrae, quas reliquistis, gladio cadent.
[22] Et facietis sicut feci : ora amictu non velabitis, et cibos lugentium non comedetis :
[23] coronas habebitis in capitibus vestris, et calceamenta in pedibus : non plangetis, neque flebitis, sed tabescetis in iniquitatibus vestris, et unusquisque gemet ad fratrem suum.
[24] Eritque Ezechiel vobis in portentum : juxta omnia quae fecit, facietis cum venerit istud : et scietis quia ego Dominus Deus.
[25] Et tu, fili hominis, ecce in die qua tollam ab eis fortitudinem eorum, et gaudium dignitatis, et desiderium oculorum eorum, super quo requiescunt animae eorum, filios et filias eorum :
[26] in die illa, cum venerit fugiens ad te ut annuntiet tibi :
[27] in die, inquam illa, aperietur os tuum cum eo qui fugit : et loqueris, et non silebis ultra : erisque eis in portentum, et scietis quia ego Dominus.
|