The parable of the young lions, and of the vineyard that is wasted.
[1] Et tu assume planctum super principes Israel :
[2] et dices : Quare mater tua leaena inter leones cubavit? in medio leunculorum enutrivit catulos suos?
[3] Et eduxit unum de leunculis suis, et leo factus est : et didicit capere praedam, hominemque comedere.
[4] Et audierunt de eo gentes : et non absque vulneribus suis ceperunt eum, et adduxerunt eum in catenis in terram Aegypti.
[5] Quae cum vidisset quoniam infirmata est, et periit exspectatio ejus, tulit unum de leunculis suis; leonem constituit eum.
[6] Qui incedebat inter leones, et factus est leo : et didicit praedam capere, et homines devorare :
[7] didicit viduas facere, et civitates earum in desertum adducere : et desolata est terra et plenitudo ejus a voce rugitus illius.
[8] Et convenerunt adversus eum gentes undique de provinciis, et expanderunt super eum rete suum : in vulneribus earum captus est,
[9] et miserunt eum in caveam : in catenis adduxerunt eum ad regem Babylonis, miseruntque eum in carcerem, ne audiretur vox ejus ultra super montes Israel.
[10] Mater tua quasi vinea in sanguine tuo super aquam plantata est : fructus ejus et frondes ejus creverunt ex aquis multis.
[11] Et factae sunt ei virgae solidae in sceptra dominantium, et exaltata est statura ejus inter frondes, et vidit altitudinem suam in multitudine palmitum suorum.
[12] Et evulsa est in ira, in terramque projecta, et ventus urens siccavit fructum ejus : marcuerunt et arefactae sunt virgae roboris ejus : ignis comedit eam.
[13] Et nunc transplantata est in desertum, in terra invia et sitienti.
[14] Et egressus est ignis de virga ramorum ejus, qui fructum ejus comedit : et non fuit in ea virga fortis, sceptrum dominantium. Planctus est, et erit in planctum.
|