Attendite. God's great benefits to the people of Israel, notwithstanding their ingratitude.

[1] Intellectus Asaph. Attendite, popule meus, legem meam; inclinate aurem vestram in verba oris mei. [2] Aperiam in parabolis os meum; loquar propositiones ab initio; [3] quanta audivimus et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis. [4] Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quae fecit. [5] Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israel, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis :

[6] ut cognoscat generatio altera; filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis, [7] ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant; [8] ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans; generatio quae non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus. [9] Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli. [10] Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare.

[11] Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quae ostendit eis. [12] Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Aegypti, in campo Taneos. [13] Interrupit mare, et perduxit eos; et statuit aquas quasi in utre, [14] et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis. [15] Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa.

[16] Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas. [17] Et apposuerunt adhuc peccare ei; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso. [18] Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis. [19] Et male locuti sunt de Deo; dixerunt : Numquid poterit Deus parare mensam in deserto? [20] quoniam percussit petram, et fluxerunt aquae, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo?

[21] Ideo audivit Dominus et distulit; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israel; [22] quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus. [23] Et mandavit nubibus desuper, et januas caeli aperuit. [24] Et pluit illis manna ad manducandum, et panem caeli dedit eis. [25] Panem angelorum manducavit homo; cibaria misit eis in abundantia.

[26] Transtulit austrum de caelo, et induxit in virtute sua africum. [27] Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata. [28] Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum. [29] Et manducaverunt, et saturati sunt nimis; et desiderium eorum attulit eis; [30] non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escae eorum erant in ore ipsorum;

[31] et ira Dei ascendit super eos; et occidit pingues eorum, et electos Israel impedivit. [32] In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus. [33] Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione. [34] Cum occideret eos, quaerebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum. [35] Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est.

[36] Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei; [37] cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus. [38] Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam. [39] Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens. [40] Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso?

[41] Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israel exacerbaverunt. [42] Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis; [43] sicut posuit in Aegypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos; [44] et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent. [45] Misit in eos coenomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos;

[46] et dedit aerugini fructus eorum, et labores eorum locustae; [47] et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina; [48] et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni; [49] misit in eos iram indignationis suae, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos; [50] viam fecit semitae irae suae, non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit;

[51] et percussit omne primogenitum in terra Aegypti, primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham; [52] et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto; [53] et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare. [54] Et induxit eos in montem sanctificationis suae, montem quem acquisivit dextera ejus; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis; [55] et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel.

[56] Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt. [57] Et averterunt se, et non servaverunt pactum, quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum. [58] In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt. [59] Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israel. [60] Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.

[61] Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici. [62] Et conclusit in gladio populum suum, et haereditatem suam sprevit. [63] Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatae. [64] Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduae eorum non plorabantur. [65] Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.

[66] Et percussit inimicos suos in posteriora, opprobrium sempiternum dedit illis. [67] Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit. [68] Sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit. [69] Et aedificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in saecula. [70] Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium; de post foetantes accepit eum :

[71] pascere Jacob, servum suum, et Israel, haereditatem suam. [72] Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.