Attendite. God's great benefits to the people of Israel, notwithstanding their ingratitude.
[1] Intellectus Asaph. Attendite, popule meus, legem meam; inclinate aurem vestram in verba oris mei.
[2] Aperiam in parabolis os meum; loquar propositiones ab initio;
[3] quanta audivimus et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis.
[4] Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quae fecit.
[5] Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israel, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis :
[6] ut cognoscat generatio altera; filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis,
[7] ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant;
[8] ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans; generatio quae non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus.
[9] Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli.
[10] Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare.
[11] Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quae ostendit eis.
[12] Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Aegypti, in campo Taneos.
[13] Interrupit mare, et perduxit eos; et statuit aquas quasi in utre,
[14] et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis.
[15] Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa.
[16] Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas.
[17] Et apposuerunt adhuc peccare ei; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
[18] Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis.
[19] Et male locuti sunt de Deo; dixerunt : Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?
[20] quoniam percussit petram, et fluxerunt aquae, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo?
[21] Ideo audivit Dominus et distulit; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israel;
[22] quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus.
[23] Et mandavit nubibus desuper, et januas caeli aperuit.
[24] Et pluit illis manna ad manducandum, et panem caeli dedit eis.
[25] Panem angelorum manducavit homo; cibaria misit eis in abundantia.
[26] Transtulit austrum de caelo, et induxit in virtute sua africum.
[27] Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.
[28] Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum.
[29] Et manducaverunt, et saturati sunt nimis; et desiderium eorum attulit eis;
[30] non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escae eorum erant in ore ipsorum;
[31] et ira Dei ascendit super eos; et occidit pingues eorum, et electos Israel impedivit.
[32] In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus.
[33] Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione.
[34] Cum occideret eos, quaerebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.
[35] Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est.
[36] Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei;
[37] cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus.
[38] Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam.
[39] Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens.
[40] Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso?
[41] Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israel exacerbaverunt.
[42] Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis;
[43] sicut posuit in Aegypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos;
[44] et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.
[45] Misit in eos coenomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos;
[46] et dedit aerugini fructus eorum, et labores eorum locustae;
[47] et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina;
[48] et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni;
[49] misit in eos iram indignationis suae, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos;
[50] viam fecit semitae irae suae, non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit;
[51] et percussit omne primogenitum in terra Aegypti, primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham;
[52] et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto;
[53] et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare.
[54] Et induxit eos in montem sanctificationis suae, montem quem acquisivit dextera ejus; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis;
[55] et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel.
[56] Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt.
[57] Et averterunt se, et non servaverunt pactum, quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
[58] In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt.
[59] Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israel.
[60] Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
[61] Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici.
[62] Et conclusit in gladio populum suum, et haereditatem suam sprevit.
[63] Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatae.
[64] Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduae eorum non plorabantur.
[65] Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.
[66] Et percussit inimicos suos in posteriora, opprobrium sempiternum dedit illis.
[67] Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit.
[68] Sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit.
[69] Et aedificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in saecula.
[70] Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium; de post foetantes accepit eum :
[71] pascere Jacob, servum suum, et Israel, haereditatem suam.
[72] Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.
|