Miserere mei, Deus. A prayer of David in danger and distress.

[1] In finem, pro populo qui a sanctis longe factus est. David in tituli inscriptionem, cum tenuerunt eum Allophyli in Geth. [2] Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo; tota die impugnans, tribulavit me. [3] Conculcaverunt me inimici mei tota die; quoniam multi bellantes adversum me. [4] Ab altitudine diei timebo : ego vero in te sperabo. [5] In Deo laudabo sermones meos; in Deo speravi; non timebo quid faciat mihi caro.

[6] Tota die verba mea execrabantur; adversum me omnes cogitationes eorum in malum. [7] Inhabitabunt, et abscondent; ipsi calcaneum meum observabunt. Sicut sustinuerunt animam meam, [8] pro nihilo salvos facies illos; in ira populos confringes. [9] Deus, vitam meam annuntiavi tibi; posuisti lacrimas meas in conspectu tuo, sicut et in promissione tua; [10] tunc convertentur inimici mei retrorsum : in quacumque die invocavero te, ecce cognovi quoniam Deus meus es.

[11] In Deo laudabo verbum; in Domino laudabo sermonem. In Deo speravi : non timebo quid faciat mihi homo. [12] In me sunt, Deus, vota tua, quae reddam, laudationes tibi : [13] quoniam eripuisti animam meam de morte, et pedes meos de lapsu, ut placeam coram Deo in lumine viventium.