Miserere mei, Deus. A prayer of David in danger and distress.
[1] In finem, pro populo qui a sanctis longe factus est. David in tituli inscriptionem, cum tenuerunt eum Allophyli in Geth.
[2] Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo; tota die impugnans, tribulavit me.
[3] Conculcaverunt me inimici mei tota die; quoniam multi bellantes adversum me.
[4] Ab altitudine diei timebo : ego vero in te sperabo.
[5] In Deo laudabo sermones meos; in Deo speravi; non timebo quid faciat mihi caro.
[6] Tota die verba mea execrabantur; adversum me omnes cogitationes eorum in malum.
[7] Inhabitabunt, et abscondent; ipsi calcaneum meum observabunt. Sicut sustinuerunt animam meam,
[8] pro nihilo salvos facies illos; in ira populos confringes.
[9] Deus, vitam meam annuntiavi tibi; posuisti lacrimas meas in conspectu tuo, sicut et in promissione tua;
[10] tunc convertentur inimici mei retrorsum : in quacumque die invocavero te, ecce cognovi quoniam Deus meus es.
[11] In Deo laudabo verbum; in Domino laudabo sermonem. In Deo speravi : non timebo quid faciat mihi homo.
[12] In me sunt, Deus, vota tua, quae reddam, laudationes tibi :
[13] quoniam eripuisti animam meam de morte, et pedes meos de lapsu, ut placeam coram Deo in lumine viventium.
|