Exaudi, Deus. A prayer of a just man under persecution from the wicked. It agrees to Christ persecuted by the Jews, and betrayed by Judas.

[1] In finem, in carminibus. Intellectus David. [2] Exaudi, Deus, orationem meam, et ne despexeris deprecationem meam; [3] intende mihi, et exaudi me. Contristatus sum in exercitatione mea; et conturbatus sum [4] a voce inimici, et a tribulatione peccatoris. Quoniam declinaverunt in me iniquitates, et in ira molesti erant mihi. [5] Cor meum conturbatum est in me, et formido mortis cecidit super me.

[6] Timor et tremor venerunt super me, et contexerunt me tenebrae. [7] Et dixi : Quis dabit mihi pennas sicut columbae, et volabo, et requiescam? [8] Ecce elongavi fugiens; et mansi in solitudine. [9] Exspectabam eum qui salvum me fecit a pusillanimitate spiritus, et tempestate. [10] Praecipita, Domine, divide linguas eorum; quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate.

[11] Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas; et labor in medio ejus, [12] et injustitia : et non defecit de plateis ejus usura et dolus. [13] Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique. Et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset, abscondissem me forsitan ab eo. [14] Tu vero homo unanimis, dux meus, et notus meus; [15] qui simul mecum dulces capiebas cibos, in domo Dei ambulavimus cum consensu.

[16] Veniat mors super illos, et descendant in infernum viventes : quoniam nequitiae in habitaculis eorum, in medio eorum. [17] Ego autem ad Deum clamavi, et Dominus salvabit me. [18] Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo; et exaudiet vocem meam. [19] Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi; quoniam inter multos erant mecum. [20] Exaudiet Deus, et humiliabit illos, qui est ante saecula. Non enim est illis commutatio, et non timuerunt Deum.

[21] Extendit manum suam in retribuendo; contaminaverunt testamentum ejus; [22] divisi sunt ab ira vultus ejus; et appropinquavit cor illius. Molliti sunt sermones ejus super oleum; et ipsi sunt jacula. [23] Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet; non dabit in aeternum fluctuationem justo. [24] Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos; ego autem sperabo in te, Domine.