Exaudi, Deus. A prayer of a just man under persecution from the wicked. It agrees to Christ persecuted by the Jews, and betrayed by Judas.
[1] In finem, in carminibus. Intellectus David.
[2] Exaudi, Deus, orationem meam, et ne despexeris deprecationem meam;
[3] intende mihi, et exaudi me. Contristatus sum in exercitatione mea; et conturbatus sum
[4] a voce inimici, et a tribulatione peccatoris. Quoniam declinaverunt in me iniquitates, et in ira molesti erant mihi.
[5] Cor meum conturbatum est in me, et formido mortis cecidit super me.
[6] Timor et tremor venerunt super me, et contexerunt me tenebrae.
[7] Et dixi : Quis dabit mihi pennas sicut columbae, et volabo, et requiescam?
[8] Ecce elongavi fugiens; et mansi in solitudine.
[9] Exspectabam eum qui salvum me fecit a pusillanimitate spiritus, et tempestate.
[10] Praecipita, Domine, divide linguas eorum; quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate.
[11] Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas; et labor in medio ejus,
[12] et injustitia : et non defecit de plateis ejus usura et dolus.
[13] Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique. Et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset, abscondissem me forsitan ab eo.
[14] Tu vero homo unanimis, dux meus, et notus meus;
[15] qui simul mecum dulces capiebas cibos, in domo Dei ambulavimus cum consensu.
[16] Veniat mors super illos, et descendant in infernum viventes : quoniam nequitiae in habitaculis eorum, in medio eorum.
[17] Ego autem ad Deum clamavi, et Dominus salvabit me.
[18] Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo; et exaudiet vocem meam.
[19] Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi; quoniam inter multos erant mecum.
[20] Exaudiet Deus, et humiliabit illos, qui est ante saecula. Non enim est illis commutatio, et non timuerunt Deum.
[21] Extendit manum suam in retribuendo; contaminaverunt testamentum ejus;
[22] divisi sunt ab ira vultus ejus; et appropinquavit cor illius. Molliti sunt sermones ejus super oleum; et ipsi sunt jacula.
[23] Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet; non dabit in aeternum fluctuationem justo.
[24] Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos; ego autem sperabo in te, Domine.
|