Dixit injustus. The malice of sinners, and the goodness of God.

[1] In finem. Servo Domini ipsi David. [2] Dixit injustus ut delinquat in semetipso : non est timor Dei ante oculos ejus. [3] Quoniam dolose egit in conspectu ejus, ut inveniatur iniquitas ejus ad odium. [4] Verba oris ejus iniquitas, et dolus; noluit intelligere ut bene ageret. [5] Iniquitatem meditatus est in cubili suo; astitit omni viae non bonae, malitiam autem non odivit.

[6] Domine, in caelo misericordia tua, et veritas tua usque ad nubes. [7] Justitia tua sicut montes Dei; judicia tua abyssus multa. Homines et jumenta salvabis, Domine, [8] quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam, Deus. Filii autem hominum in tegmine alarum tuarum sperabunt. [9] Inebriabuntur ab ubertate domus tuae, et torrente voluptatis tuae potabis eos; [10] quoniam apud te est fons vitae, et in lumine tuo videbimus lumen.

[11] Praetende misericordiam tuam scientibus te, et justitiam tuam his qui recto sunt corde. [12] Non veniat mihi pes superbiae, et manus peccatoris non moveat me. [13] Ibi ceciderunt qui operantur iniquitatem; expulsi sunt, nec potuerunt stare.