Dixit injustus. The malice of sinners, and the goodness of God.
[1] In finem. Servo Domini ipsi David.
[2] Dixit injustus ut delinquat in semetipso : non est timor Dei ante oculos ejus.
[3] Quoniam dolose egit in conspectu ejus, ut inveniatur iniquitas ejus ad odium.
[4] Verba oris ejus iniquitas, et dolus; noluit intelligere ut bene ageret.
[5] Iniquitatem meditatus est in cubili suo; astitit omni viae non bonae, malitiam autem non odivit.
[6] Domine, in caelo misericordia tua, et veritas tua usque ad nubes.
[7] Justitia tua sicut montes Dei; judicia tua abyssus multa. Homines et jumenta salvabis, Domine,
[8] quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam, Deus. Filii autem hominum in tegmine alarum tuarum sperabunt.
[9] Inebriabuntur ab ubertate domus tuae, et torrente voluptatis tuae potabis eos;
[10] quoniam apud te est fons vitae, et in lumine tuo videbimus lumen.
[11] Praetende misericordiam tuam scientibus te, et justitiam tuam his qui recto sunt corde.
[12] Non veniat mihi pes superbiae, et manus peccatoris non moveat me.
[13] Ibi ceciderunt qui operantur iniquitatem; expulsi sunt, nec potuerunt stare.
|